تحقیقات جدید پایه های بیولوژیکی را برای خمیازۀ مسری نشان می دهد.
تقریبا همگی باور دارند که خمیازه مسری است. زمانی که می بینید که شخصی خمیازه می کشد، احتمالا احساس خواهید کرد که خودتان هم می خواهید خمیازه بکشید. خمیازه ی مسری یک پدیده ی تقلیدی است که در آن فعالیت بدن بدون خودآگاهی تقلید می شود. به علاوه خمیازه ی مسری تنها در انسان ها دیده نمی شود، بلکه در شامپانزه ها، میمون ها و سگ ها مشاهده شده است.
فرضیه ها
فرضیه ای مبنی بر این وجود دارد که خمیازه ی مسری به سیستم عصبی آینه ای مربوط می شود. این سیستم گروهی از اعصاب هستند که اعمال و رفتارهای افراد دیگر را تقلید می کنند. این سیستم نقش مهمی را در ایجاد شناخت اجتماعی، درک، زبان، همدلی و هماهنگ سازی رفتاری ایفا می کند.
از طرف دیگر فرضیه ی دیگری بیان می کند که خمیازه ی مسری و دیگر پدیده های تقلیدی به تفاوت های فردی در تعادل بین تحریک پذیری و مهارسازی بیولوژیکی در قشای مغز مرتبط هستند.
تحقیق
محققین ویدئوی ۳۶ فرد بالغ را که در حال خمیازه کشیدن بودند، به شرکت کنندگان نشان دادند. زمان تماشا به ۴ قسمت تقسیم شد. در طول این قسمت ها از شرکت کنندگان خواسته شد تا راحت خمیازه بکشند و یا خمیازه ی خود را سرکوب کنند. هر شرکت کننده تعداد خمیازه ی خود را ثبت می کرد تا بتوانند در مرحله ی بعد آن ها را بشمارند.
یافته ها
همه ی محققین دریافتند که تفاوت شخصی در تمایل برای خمیازه ی مسری با تحریک پذیری قشر مخ و مهارسازی فیزیولوژیکی در بخش اصلی قشر خارجی مغز تعریف می شود. به بیانی دیگر تمایل برای خمیازه ی مسری در مغز شخص نهادینه شده است.
همچنین محققین دریافتند که مقاومت در برابر خمیازه می تواند به تعداد خمیازه های بیشتری منجر شود. این خمیازه ها کامل نیستند و از میان راه متوقف می شوند.
یافته های موجود در این تحقیق به دانشمندان کمک کرد تا به ارتباط بین تحریک پذیری قشر بیرونی مغز و این پدیده بهتر و بیشتر پی ببرند. پدیده ی تکرار بدون آگاهی در بیماری های عصبی همانند صرع، سندروم حمله ی عصبی، اوتیسم و زوال عقل نیز مشاهده می شود که همگی به افزایش تحریک پذیری قشر خارجی مغز و کاهش مهارسازی فیزیولوژیکی مرتبط هستند.
نویسنده: نوید صالح
Naveed Saleh
