نقش کودک در خانواده چیست؟

ترجمه نگار خلفائیان، دانش آموخته روانشناسی

همه ما در خانواده‌هایی بزرگ شده‌ایم که نقش‌هایی را به عنوان یک فرزند به ما داده‌اند. وقتی به ایفای یکی از نقش‌ها در خانواده عادت کرده‌اید، احتمالا یا همان الگوها را در روابط بزرگسالی خود تکرار می‌کنید یا برعکسِ نقشی که بازی کرده‌اید، عمل می‌کنید. نقش‌هایی که به طور معمول به فرزندان داده می‌شود؛ مراقب، فرزندِ گمشده و قهرمان است.

کودکِ مراقب

به عنوان یک مراقب، کودک سعی ‌می‌کند خانواده را در کنار هم نگه دارد، نقش والدین را به عهده ‌می‌گیرد، اضطراب زیادی احساس ‌می‌کند. مسئول، همدل و دلسوز است. او در بزرگسالی ممکن است نیازهای دیگران را اولویت قرار دهد. ممکن است به عنوان ناجی و حلالِ مشکلات شناخته شود. احتمالا با مرزبندی مشکل دارد. اغلب سعی می‌کند دیگران را از آسیب‌زدن به خودشان حفظ کند. ممکن است از نظر هیجانی فرسوده و تخلیه شوند.

فرزندِ گمشده

فرزندِ گمشده در کودکی احساس نامرئی بود ‌می‌کند. ممکن است ساکت باشد و دوست دارد زمان زیادی را تنها بگذراند. از مشکلات خانوادگی دوری می‌کند. با برچسب کودکِ خوب و آسان شناخته می‌شود. به عنوان یک بزرگسال برای بیان نیازهای خود تلاش زیادی می‌کند. احساس تنهایی عمیقی دارد و با دیگران قطع ارتباط می‌کند‌. در پذیرش حمایت از دیگران مشکل دارد یا نمی‌تواند به مردم اجازه دهد به او نزدیک شوند. در هنگام مواجهه با مشکل به درون خود عقب‌نشینی می‌کند.

کودک قهرمان

کودک قهرمان در خانواده مسئولیت‌پذیر، قابل اعتماد، منضبط و بلندپرواز است. او در خانواده مایه‌ی افتخار و فرزند محبوب خانواده است. چنین فردی در بزرگسالی احتمالا با کمال‌گرایی دست‌وپنجه نرم می‌کند. ارزش خود را با موفقیت‌ها و دستاوردهایش می‌سنجد. بیش از حد کار می‌کند و به قوی بودن عادت کرده است. این افراد با موضوع آسیب‌پذیری و صمیمیت درگیر هستند.

ممکن است برخی از شما چنین نقش‌هایی را در کودکی به عهده گرفته باشید یا هنوز هم چنین لقبی را به دوش بکشید.

منبع:

bobbibanks.com

 

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *